Ελευθερώνοντας το Εσωτερικό Παιδί.Του Ρόμπερτ Νάτζεμι

 Έχουμε γίνει διχασμένες προσωπικότητες που λειτουργούν με δύο τρόπους σκέψης. Ο ένας είναι λογικός, ενώ ο άλλος αντιλαμβάνεται ακόμη τη ζωή με τα μάτια του παιδιού που ήμασταν κάποτε. Δίνοντας θετική υποστήριξη, τρυφερότητα και αγάπη στο παιδί αυτό μέσα μας απαλλασσόμαστε από τον υποσυνείδητο αρνητικό προγραμματισμό.

Η συναισθηματική μας ζωή, και επομένως η ελευθερία και η ευτυχία μας, καθορίζονται από τα συναισθήματα, τις πεποιθήσεις και τις ανάγκες που δημιουργούνται από τις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. 

Αυτό το μέρος του υποσυνειδήτου μας, το οποίο ακόμη αισθάνεται, σκέφτεται και συμπεριφέρεται με τους τρόπους που έμαθε σαν παιδί, μπορούμε να το ονομάσουμε «το εσωτερικό παιδί». 

 Έχουμε γίνει διχασμένες προσωπικότητες που λειτουργούν με δύο τρόπους σκέψης. Ο ένας είναι λογικός, ενώ ο άλλος αντιλαμβάνεται ακόμη τη ζωή με τα μάτια του παιδιού που ήμασταν κάποτε. 

Ενώ η μία υποπροσωπικότητα γνωρίζει ότι, σύμφωνα με τη λογική, δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε ή να αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας, η άλλη συνεχίζει να βιώνει άγχος, φόβο, ενοχή και αυτοαμφισβήτηση. 

Ενώ αντιληπτικά γνωρίζουμε ότι έχουμε την ικανότητα να αντιμετωπίσουμε τη ζωή, ένα μέρος του εαυτού μας εξακολουθεί να βιώνει φόβο, πόνο, ζήλια και θυμό. Δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ελεύθερα την πραγματικότητα που επιθυμούμε, όσο είμαστε υποχείρια αυτού του υποσυνείδητου παιδικού προγραμματισμού που περιορίζει την αντίληψή μας για τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή. 

Ακολουθεί ένα παράδειγμα του πώς περιορίζουμε τον εαυτό μας με λανθασμένες αντιλήψεις από το παρελθόν. 

Αυτοπεριοριζόμενοι ελέφαντες 

 Οι ελέφαντες που έχουν γεννηθεί σε αιχμαλωσία περιορίζονται από μια αλυσίδα, η οποία δένει το ένα τους πόδι σε ένα μεταλλικό πάσσαλο μπηγμένο στο χώμα. Αυτό τους εμποδίζει να περιφέρονται. Συνηθίζουν στο γεγονός ότι, όσο η αλυσίδα και ο πάσσαλος βρίσκονται δίπλα τους, είναι ανίκανοι να κινηθούν. 

Καθώς μεγαλώνουν, ο νους τους προγραμματίζεται. Όταν βλέπουν τον πάσσαλο και την αλυσίδα, «πιστεύουν» και αποδέχονται ότι δεν θα μπορούν να κινηθούν. Περιορίζονται τόσο, ώστε, όταν οι ιδιοκτήτες τους τοποθετούν ένα σχοινί και μια ξύλινη σφήνα δίπλα τους, δεν κάνουν καμία προσπάθεια να απομακρυνθούν απ’ αυτά, επειδή «πιστεύουν» ότι δεν μπορούν. 

Στην πραγματικότητα, όταν είναι ενήλικες, η δύναμή τους είναι τόσο μεγάλη που θα μπορούσαν εύκολα να τραβήξουν μια αλυσίδα κι έναν πάσσαλο οποιουδήποτε μεγέθους. Όμως, ο προγραμματισμός ή η «πεποίθησή» τους επιτρέπουν σ’ αυτό το μικρό σχοινί και την ξύλινη σφήνα να περιορίζουν την κίνησή τους. 

Είμαστε όλοι μας σαν αυτούς τους ελέφαντες. Επιτρέπουμε στην αδυναμία, τους φόβους και την απόρριψη που βιώσαμε σαν παιδιά να μας προγραμματίσουν σε μια ζωή όπου επικρατούν η έλλειψη δύναμης, γαλήνης, αγάπης και ευτυχίας. 

Ελεγχόμαστε από τα λανθασμένα παιδικά συμπεράσματα που βγάλαμε για την ικανότητα, τη δύναμη και την αξία μας. Μπορούμε να απομακρυνθούμε από αυτές τις «σφήνες» του αυτοπεριορισμού, αλλά πρέπει να επιλέξουμε να το κάνουμε και μετά να απελευθερώσουμε μεθοδικά τον εαυτό μας από αυτές τις λανθασμένες πεποιθήσεις. 

Ακολουθεί μια παραβολή που θα μας βοηθήσει να το κατανοήσουμε. 

Το λιονταράκι 

Ήταν κάποτε μια μεγάλη λέαινα που πήγε κυνήγι με το νεογέννητο λιονταράκι της. Καθώς επιτέθηκε και κυνηγούσε ένα κοπάδι πρόβατα, η λέαινα έκανε μια λάθος κίνηση, έπεσε στο γκρεμό και πέθανε. Το λιονταράκι απόμεινε χωρίς μητέρα και μεγάλωσε ανάμεσα στα πρόβατα. 

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, το λιονταράκι έγινε ένα μεγάλο λιοντάρι, αλλά συμπεριφερόταν αυτόματα σαν πρόβατο. Έτρωγε χορτάρι, βέλαζε και φοβόταν όλα τα άλλα ζώα, ακριβώς όπως τα πρόβατα. Μια μέρα, ένα άλλο λιοντάρι επιτέθηκε στο κοπάδι και στο κυνήγι του σοκαρίστηκε στη θέα ενός μεγάλου λιονταριού που έτρεχε φοβισμένο να κρυφτεί μαζί με τα πρόβατα βελάζοντας «μπεε-μπεε». 

 Έπιασε το πρόβατο-λιοντάρι και ρώτησε, «Τι κάνεις; Γιατί ενεργείς μ’ αυτόν το γελοίο τρόπο; Γιατί εσύ, ένα μεγάλο δυνατό λιοντάρι, ενεργείς σαν ένα αδύναμο πρόβατο; Τι σου συνέβη; Θα έπρεπε να ντρέπεσαι.» Το πρόβατο-λιοντάρι εξήγησε ότι ήταν πρόβατο και ότι το κοπάδι τού δίδαξε το φόβο και το βέλασμα και έτρεχε τρομαγμένο μακριά από τα δυνατά λιοντάρια.  

Το λιοντάρι πήρε το πρόβατο-λιοντάρι κάτω στο ποτάμι και του ζήτησε να κοιτάξει στο καθρέφτισμα του προσώπου του. Εκείνο είδε ότι έμοιαζε με το λιοντάρι και όχι με τα πρόβατα. Τότε συνήλθε από την άγνοιά του και ανακάλυψε το εσωτερικό του θάρρος, τη δύναμη και το μεγαλείο, τα οποία αγνοούσε μέχρι τότε. 

Είμαστε σαν τα πρόβατα-λιοντάρια. Το πρόβατο αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη φύση μας, την προσωπικότητά μας, η οποία στενάζει, φοβάται, παραπονιέται και ανησυχεί. Το Λιοντάρι είναι η πνευματική όψη της ύπαρξής μας, που είναι η πηγή μεγάλης δύναμης, σοφίας, δημιουργικότητας, καλοσύνης και αγάπης. 

Μέσα στην ιστορία έχουν εμφανιστεί μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι με το ίδιο μήνυμα για τη «ΛΙΟΝΤΑΡΙΣΙΑ ΦΥΣΗ» μας, την άτρωτη πνευματική δύναμη και μεγαλοσύνη που πηγάζουν από μέσα μας. Όλα τα προβλήματά μας είναι απλώς το αποτέλεσμα της λανθασμένης μας ταυτότητας. 

Ο μοναχικός ενήλικας 

Έχουμε μάθει να καταπιέζουμε ό,τι φυσιολογικά καλό υπάρχει μέσα μας. Έχουμε μάθει να μην εμπιστευόμαστε τους άλλους και να τους ανταγωνιζόμαστε, αντί να συνεργαζόμαστε και να μοιραζόμαστε μαζί τους. 

Έχουμε μάθει να είμαστε νευρωτικοί και φοβισμένοι μπροστά σε νέα άτομα και καταστάσεις. Έχουμε χάσει την ικανότητα του ανοίγματος και της αγάπης, την οποία είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. Έχουμε διδαχτεί ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για ό,τι χρειαζόμαστε ακόμη και εις βάρος των άλλων. 

Παρόμοιες πεποιθήσεις έχουν φυτευτεί μέσα μας, σαν υποτιθέμενοι τρόποι να «είμαστε έξυπνοι», ή να «είμαστε επιτυχημένοι». Πολλοί από μας που έχουμε ακολουθήσει αυτή τη φιλοσοφία, έχουμε βρεθεί απομονωμένοι, αποξενωμένοι και μοναχικοί. 

Μπορεί να έχουμε όλα όσα η κοινωνία έχει προγραμματίσει το νου μας να πιστεύουμε σαν σημαντικά, αλλά έχουμε αγάπη, ελευθερία, υγεία, γαλήνη του νου, αυτογνωσία, αρμονικές σχέσεις ή ευτυχία; Μια φυσική καταστροφή, όπως ατύχημα, φωτιά, σεισμός, πόλεμος ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου μπορούν να καταστρέψουν την ευτυχία μας στιγμιαία, όταν βασίζεται σε εξωτερικούς παράγοντες. 

Γνωρίζοντας το εσωτερικό μας παιδί 

Μπορεί να μην έχουμε συνειδητά επίγνωση ότι το εσωτερικό μας παιδί αισθάνεται τρωτό, μοναχικό, φοβισμένο, θυμωμένο ή πληγωμένο, όμως αυτά τα συναισθήματα είναι πολύ ορατά με τη μορφή του άγχους, των φόβων και των αμυντικών αντιδράσεων μας. 

Τα κρυμμένα συναισθήματά μας είναι επίσης αρκετά φανερά στα όνειρά μας, στο μυϊκό σφίξιμο και στις ψυχοσωματικές ασθένειες. Από την άλλη, το εσωτερικό μας παιδί και άλλες όψεις του υποσυνειδήτου μας είναι μια πλούσια και άφθονη πηγή έμπνευσης, χαράς, δημιουργικότητας και αγάπης για τη ζωή. 

Χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με το εσωτερικό μας παιδί και να μάθουμε να το αποδεχόμαστε και να το αγαπάμε όπως είναι, ενώ συγχρόνως το εκπαιδεύουμε ως προς την αλήθεια της θεϊκής φύσης του. Τότε μπορούμε να θεραπεύσουμε το εσωτερικό μας παιδί από τα τραύματα και τις παρανοήσεις του, ενώ συγχρόνως ξαναβρίσκουμε από αυτό την αθωότητά μας, τη χαρά και την εσωτερική σύνδεσή μας με τη ζωή. 

 Ανεξάρτητα από ποιες τεχνικές εφαρμόζουμε σε σχέση με το εσωτερικό παιδί, είναι ουσιαστικό να αναπτύξουμε μια σχέση μαζί του με καθημερινή επικοινωνία. 

Προτείνουμε την ακόλουθη τεχνική. Καθημερινή επικοινωνία με το παιδί μέσα μας 

1. Κάθισε ή ξάπλωσε με τη σπονδυλική σου στήλη ίσια. 

2. Χαλάρωσε όλο το σώμα και το νου με κάποια τεχνική χαλάρωσης ή συγκέντρωσης. 

3. Τώρα οραματίσου το εσωτερικό παιδί και επικοινώνησε μαζί του.  (Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.) 

α) Ρώτησε το πώς νιώθει. 

β) Ρώτησε το αν έχει κάποιες ανάγκες που θα ήθελε να εκφράσει. 

γ) Μίλησε του για τις δικές σου ανάγκες σαν ενήλικας. 

4. Δώσε του θετική υποστήριξη. Το παιδί έχει ανάγκη να ακούσει για την αγάπη, την ασφάλεια και την αξία του. 

5. Αγκάλιασε νοερά το παιδί και δώσε του τρυφερότητα και αγάπη. 

α) Νιώσε (οραματίσου) το παιδί στην αγκαλιά σου και μετά 

β) Ταυτίσου με το μικρό του σώμα, νιώσε τον εαυτό σου μέσα στην αγκαλιά και δέξου την αγάπη και την τρυφερότητα που σου προσφέρονται. 

γ) Νιώσε ενότητα με το παιδί. 

Αυτή η τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί μόνη της όπως είναι ή σαν εισαγωγή σε κάθε διαλογισμό, χαλάρωση, προσευχή ή τεχνική θετικής προβολής. Όταν τη μάθουμε, μας παίρνει μόνο πέντε λεπτά.

-------------------

Ο Ρόμπερτ Ηλίας Νάτζεμι είναι συγγραφέας 24 βιβλίων και ιδρυτής του Πνευματικού Κέντρου "Αρμονική ζωή". Έχει πάνω από 400 ομιλίες και σεμινάρια σε CD και DVD. Έχει δημιουργήσει το 6ετές σεμινάριο αυτογνωσίας μαζί με πάνω από 40 άλλα μικρότερα σεμινάρια όπου συνθέτει αρχαίες αλήθειες και διδασκαλίες με σύγχρονες γνώσεις και τεχνικές δημιουργώντας πρωτότυπα βιωματικά σεμινάρια που απελευθερώνουν τον άνθρωπο από ψευδαισθήσεις, πεποιθήσεις, προγραμματισμούς, συναισθήματα και προκαταλήψεις που εμποδίζουν την ευτυχία, ελευθερία, ηρεμία και αγάπη.> Eπιστροφή