Πολλοί αισθανόμαστε αδικία όταν οι άλλοι έχουν «καλύτερες» καταστάσεις ζωής από εμάς. Όπως λέει και το ρητό, «το γρασίδι είναι πάντα πιο πράσινο στην άλλη μεριά του φράχτη». Αν ζηλεύουμε τα σπίτια, τους συντρόφους, τις θέσεις εργασίας, την οικονομική κατάσταση, την εμφάνιση, την υγεία, τα παιδιά και άλλους παράγοντες της ζωής των άλλων, ξεχνάμε πως εμείς και οι άλλοι είμαστε οι μοναδικοί δημιουργοί της πραγματικότητάς μας.
Ο Έκχαρτ Τόλλε κάνει μια σημαντική διάκριση ανάμεσα στη «ζωή» μας και τις «καταστάσεις ζωής» μας. Η «ζωή» μας είναι η αμετάβλητη ουσία μας, ο ανώτερος εαυτός μας, ως ο παρατηρητής των εκάστοτε μεταβαλλόμενων «καταστάσεων ζωής».
Χρειάζεται να γίνουμε ο παρατηρητής των καταστάσεων ζωής μας και να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε αυτές και πως η αξία και η ασφάλειά μας δεν εξαρτώνται από αυτές τις μεταβαλλόμενες όψεις της εξωτερικής ζωής μας.
Οι καρμικές και εξελικτικές επιλογές μας, καθώς και οι τωρινές συνειδητές και υποσυνείδητες πεποιθήσεις, συναισθήματα και συμπεριφορές μας, καθορίζουν τις καταστάσεις της ζωής μας, όπως το περιβάλλον της οικογένειας και της εργασίας μας, τη σωματική μας κατάσταση, την οικονομική μας κατάσταση, τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τη συμπεριφορά των άλλων.
Πολλοί αισθανόμαστε αδικία όταν οι άλλοι έχουν «καλύτερες» καταστάσεις ζωής από εμάς. Όπως λέει και το ρητό, «το γρασίδι είναι πάντα πιο πράσινο στην άλλη μεριά του φράχτη». Αν ζηλεύουμε τα σπίτια, τους συντρόφους, τις θέσεις εργασίας, την οικονομική κατάσταση, την εμφάνιση, την υγεία, τα παιδιά και άλλους παράγοντες της ζωής των άλλων, ξεχνάμε πως εμείς και οι άλλοι είμαστε οι μοναδικοί δημιουργοί της πραγματικότητάς μας.
Όλοι μας δημιουργούμε την πραγματικότητα που μας προσφέρει τις περισσότερες ευκαιρίες για τα επόμενα βήματα στην πορεία εξέλιξής μας. Καμία άλλη εξωτερική πραγματικότητα δεν θα ήταν καλύτερη για εμάς αυτή τη στιγμή.
Αν επιθυμούμε μια διαφορετική εξωτερική πραγματικότητα, έχουμε κάθε δικαίωμα να αναζητήσουμε μεθοδικά και αποτελεσματικά να τη δημιουργήσουμε. Αυτό είναι το αδιαμφισβήτητο ανθρώπινο δικαίωμά μας στην «επιδίωξη της ευτυχίας» μας.
Το βιβλίο μας «25 Τρόποι να Δημιουργήσετε την Ιδανική σας Πραγματικότητα» εξηγεί πώς να πετύχετε τέτοιους στόχους πιο αποτελεσματικά.
Εντούτοις, η δυστυχία μας με την τωρινή εξωτερική πραγματικότητά μας μπορεί μόνο να εμποδίσει την επιθυμητή θετική αλλαγή. Το έχουμε εξηγήσει αλλού.
Το πρώτο βήμα για να δημιουργήσουμε μια διαφορετική πραγματικότητα, η οποία είναι πιο κατάλληλη για τις ανάγκες μας, είναι να αποδεχτούμε την παρούσα κατάσταση ζωής σαν το «τέλειο» σκαλοπάτι προς την κατάσταση ζωής που επιθυμούμε τώρα.
Στο μέλλον η νεοδημιουργηθείσα πραγματικότητά μας θα είναι το σκαλοπάτι προς μια ακόμη πιο θετική πραγματικότητα, την οποία τώρα δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε.
Γι’ αυτό είναι σημαντική η σημασία της κατανόησης της διαφοράς ανάμεσα στη «ζωή» μας ή στην αμετάβλητη εσώτερη ουσία μας και τις μεταβαλλόμενες «καταστάσεις της ζωής μας».
Και κατά συνέπεια να αποδεχτούμε αυτές τις καταστάσεις ζωής σαν το δίκαιο αποτέλεσμα των επιλογών της ψυχής μας και των τωρινών συνειδητών και υποσυνείδητων πεποιθήσεών μας. Με την αποδοχή της παρούσας κατάστασης ζωής σαν την καλύτερη δυνατή ευκαιρία για την πορεία εξέλιξής μας, μπορούμε τώρα να είμαστε ήρεμοι με αυτό που είναι και να προχωρήσουμε προς την ευτυχία και την ικανοποίηση και προς μια νέα εξωτερική πραγματικότητα.
Υπάρχουν φορές που μικρές όψεις της καθημερινότητάς μας εμποδίζουν περισσότερο από τα μεγαλύτερα γεγονότα.
Μερικά παραδείγματα (μαζί με τις συμπεριφορές που έχουν αναφερθεί αλλού) μπορεί να είναι:
-Ο σκύλος του γείτονα που γαυγίζει τη νύχτα όταν θέλουμε να κοιμηθούμε.
-Ο γείτονας που παίζει δυνατά μουσική σε ώρες κοινής ησυχίας.
-Όταν οι άνθρωποι παρκάρουν με τρόπο που εμποδίζει τους άλλους.
-Όταν οι άλλοι πετούν τα σκουπίδια τους από το αυτοκίνητό τους ή σε χώρους που δεν πρέπει.
-Όταν μπαίνουν μπροστά μας στην ουρά του σουπερμάρκετ ή της τράπεζας ή με το αυτοκίνητό τους σε μια στροφή.
-Όταν οδηγούν απερίσκεπτα ή μαρσάρουν στο ένα μέτρο πίσω από το αυτοκίνητό μας, κορνάροντας ή αναβοσβήνοντας τα φώτα.
-Όταν ο γείτονας στο επάνω διαμέρισμα περπατά με βαριά παπούτσια ή μετακινεί τα έπιπλά του.
-Όταν οι άλλοι καπνίζουν σε περιοχές που δεν επιτρέπεται το κάπνισμα.
-Όταν υπάρχει μποτιλιάρισμα, ενώ εμείς βιαζόμαστε.
-Απεργία των ταξί, των λεωφορείων, του μετρό που μας εμποδίζει να φθάσουμε εκεί που θέλουμε. -Συνεργάτες που δεν κάνουν τη δουλειά τους.
-Κουνούπια, μύγες, μυρμήγκια και κατσαρίδες.
-Καύσωνας και παγωνιά και υγρασία.
-Άνεμος, βροχή και χιόνι.
-Μυρωδιές από ανθρώπους που μαγειρεύουν ή από σκουπίδια ή από τους ίδιους τους ανθρώπους.
-Η αύξηση των τιμών των προϊόντων.
-Η επίσκεψη συγγενών.
Άνθρωποι που μιλούν δυνατά.
-Άνθρωποι που θέλουν να κάνουν για εμάς πράγματα που εμείς δεν θέλουμε.
-Κομπρεσέρ που δουλεύουν στο δρόμο έξω.
-Γονείς που δεν ελέγχουν τα φωνακλάδικα παιδιά τους.
-Γονείς που χτυπούν ή κακοποιούν τα παιδιά τους.
-Όταν αργούν να μας σερβίρουν στα εστιατόρια.
-Οι πολιτικοί που λένε ψέματα και διαφωνούν.
-Άνθρωποι που δεν κρατούν το λόγο τους ή φθάνουν αργοπορημένοι.
-Δημόσιοι Υπάλληλοι που μιλούν στο τηλέφωνο ενώ εμείς περιμένουμε.
-Ο τρόπος που μερικοί άνθρωποι ντύνονται ή χτενίζονται.
-Θορυβώδεις μοτοσυκλέτες ή αυτοκίνητα με δυνατή μουσική.
-Υπολογιστές ή άλλα μηχανήματα ή μαραφέτια που δεν δουλεύουν όταν τα χρειαζόμαστε.
-Η εμφάνισή μας όπως είναι.
Είμαστε σίγουροι πως μπορείτε να προσθέσετε πολύ περισσότερα μικρά, αλλά ενδεχομένως ενοχλητικά, ερεθίσματα στην καθημερινότητά μας.
Επίσης, μπορούμε να προσθέσουμε σ’ αυτό τον κατάλογο των εξωτερικών καταστάσεων την περιστασιακή ανικανότητά μας να κοιμηθούμε ή να χαλαρώσουμε.
Όσο περισσότερο ταραζόμαστε όταν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε και όσο περισσότερο αγχωνόμαστε με την αϋπνία, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να κοιμηθούμε.
Ακόμη, αν δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την εμφάνισή μας όπως είναι, τότε πιθανόν να μην αλλάξει (αν το επιθυμούμε).
Δίνουμε πολύ προσοχή στο πώς φαινόμαστε στους άλλους και βασίζουμε στην εμφάνισή μας την αξία μας και το πόσο αξιαγάπητοι είμαστε. Δίνουμε στην εμφάνισή μας πολύ περισσότερη σημασία απ’ ό,τι της δίνουν οι άλλοι, επειδή εκείνοι είναι απασχολημένοι με τη δική τους.
Η μη αποδοχή της σωματικής μας μορφής είναι η μη αποδοχή μιας έκφρασης του θείου. Δεν είμαστε τα σώματά μας και η αξία μας δεν έχει να κάνει με την εμφάνισή μας. Αξίζουμε όλοι εξίσου την αγάπη όπως είμαστε, ανεξάρτητα από τις κοινωνικές αντιλήψεις.
Η αποδοχή του σώματός μας όπως είναι, είναι το πρώτο βήμα προς την υγεία και, επίσης, προς την αλλαγή του αν το επιθυμούμε. Η αποδοχή διευκολύνει την αλλαγή και, φυσικά, την ευτυχία και τη γαλήνη.
Αυτές και πολλές άλλες όψεις της ζωής, τις οποίες από τώρα θα αποκαλούμε «ερεθίσματα» ή «αυτό που είναι» μπορούν να διαταράξουν τη γαλήνη μας σε διαφορετικό βαθμό, που εξαρτάται από το πόση προσοχή και σημασία τους δίνουμε. Δίνουμε σε καθένα από αυτά τη δύναμη να μας επηρεάζει ή όχι.
Μπορεί να αναρωτιόμαστε γιατί οι άλλοι επιτρέπουν μερικές καταστάσεις να τους ενοχλούν τόσο πολύ κι εκείνοι θα αναρωτιούνται γιατί επιτρέπουμε σε κάποιες όψεις της ζωής να μας ενοχλούν. Είναι σχετικό και δημιουργείται από μόνο του. Μπορεί να μην νιώθουμε πώς δημιουργείται μόνο του, επειδή δεν έχουμε επίγνωση των παιδικών προγραμματισμών που μας κάνουν να δίνουμε σημασία σε κάποιες καταστάσεις, οι οποίες διαταράσσουν τη γαλήνη και την ευτυχία μας.
Έχουμε την ικανότητα να το αλλάξουμε και να πάψουμε να επηρεαζόμαστε από οτιδήποτε μας ενοχλεί.
Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτούμε τα συναισθήματα που νιώθουμε για οτιδήποτε μας ενοχλεί.
Επίσης, να αποδεχτούμε τον εαυτό μας με τις μέχρι τώρα συναισθηματικές αντιδράσεις μας.
Μετά χρειάζεται να κατανοήσουμε πως δίνουμε σε «αυτό που είναι» τη σπουδαιότητα και τη δύναμη να επηρεάζει το πώς νιώθουμε. Έχουμε την εναλλακτική λύση να πάψουμε να του δίνουμε τόσο πολύ σημασία και να το αποδεχτούμε όπως είναι.
Μερικοί μπορεί να νιώθουν πως αυτό είναι σαν παραίτηση, παράδοση ή ακόμη και προδοσία του εαυτού μας ή των ιδανικών μας. Δεν είναι αλήθεια. Αποδεχόμαστε «αυτό που είναι» σαν μια ευκαιρία να εξελιχθούμε, που σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτα να συνειδητοποιήσουμε πως αυτό που πραγματικά είμαστε είναι πολύ ευρύτερο από «αυτό που είναι» και πως είμαστε απόλυτα ασφαλείς και αξίζουμε οτιδήποτε κι αν συμβαίνει εκεί έξω.
Το δεύτερο είναι ότι αφού το αποδεχτούμε σαν ευκαιρία, μπορούμε να στρέψουμε την ενέργειά μας προς την αλλαγή του.
Αν δεν μπορούμε να νιώθουμε εντάξει μέσα μας με «αυτό που είναι», τότε δεν αναγνωρίζουμε τη θεία φύση μας και νιώθουμε κατά κάποιο τρόπο απειλή με αυτό το ερέθισμα.
Αλλά αυτό το ερέθισμα είναι στη ζωή μας για να συνειδητοποιήσουμε πως «αυτό που είναι» δεν μπορεί να αγγίξει αυτό που είμαστε και μετά να ευθυγραμμιστούμε με τον πνευματικό εαυτό μας.
Επομένως, αν δεν μπορούμε να είμαστε γαλήνιοι ανεξάρτητα από το ερέθισμα, αυτό μπορεί να μην αλλάξει εύκολα, επειδή βρίσκεται εκεί για να κερδίσουμε πρώτα αυτό το πνευματικό μάθημα και τότε μπορεί να αλλάξει.
Η μέθοδος Σεντόνα σε συνδυασμό με το Χο’ οπονοπόνο μπορεί να μας βοηθήσει εδώ. (Επίσης, αν έχουμε πολύ δυνατά συναισθήματα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε EFT, BSFF και TAT).
Λεπτομέρειες στο www.armonikizoi.com
Στη Μέθοδο Χο’ οπονοπόνο
Αποδεχόμαστε πως αυτό το ερέθισμα βρίσκεται εκεί για να μας βοηθήσει στην εξέλιξή μας. Δεν βρίσκεται εκεί κατά τύχη ούτε είναι κάποιο είδος αδικίας.
Συνειδητοποιούμε πως συμβαίνει στη ζωή μας επειδή καθρεφτίζει κάποια όψη του εαυτού μας που χρειάζονται αλλαγή ή θεραπεία.
Ευχαριστούμε το ερέθισμα για τις ευκαιρίες που μας έχει δώσει μέχρι τώρα να γίνουμε δυνατότεροι και σοφότεροι μέσα μας. Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μας προς το ερέθισμα γι’ αυτές τις ευκαιρίες (άσχετα αν τις έχουμε χρησιμοποιήσει ή όχι).
Μετά στρέφουμε την αγάπη μας προς τον εαυτό μας και αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είμαστε, ακόμη και με τα συναισθήματα που είχαμε μέχρι τώρα.
Τότε απελευθερώνουμε το ερέθισμα από την ανάγκη να συνεχίσει να υπάρχει στη ζωή μας. Το οραματιζόμαστε να γίνεται φως.
Έπειτα ευχαριστούμε το θείο που απομακρύνει οτιδήποτε μπορεί να είναι μέσα μας που δημιουργούσε μέχρι τώρα την ανάγκη να υπάρχει αυτό το ερέθισμα στη ζωή μας.
Στη Μέθοδο Σεντόνα:
Πρώτα αποδεχόμαστε τα συναισθήματά μας.
Συνειδητοποιούμε πως δεν είμαστε τα συναισθήματά μας, αλλά μάλλον ο παρατηρητής τους ή η συνειδητότητα μέσα στην οποία τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν.
Έχοντας συνειδητοποιήσει πως δεν είμαστε ούτε τα συναισθήματα ούτε ο νους, συμφωνούμε να τα αφήσουμε να φύγουν, να τα αφήσουμε να ρέουν έξω από το σώμα και το νου μας, σαν ενέργεια.
Μετά αναζητούμε να ανακαλύψουμε ποιες ανάγκες δημιούργησαν αυτά τα συναισθήματα.
Γενικά, θα βρούμε πως πίσω από αυτά τα συναισθήματα βρίσκεται η ανάγκη μας για εξωτερικές καταστάσεις για να νιώθουμε ασφάλεια, αξία, ελευθερία ή έλεγχο.
Πίσω απ’ αυτές τις ανάγκες βρίσκονται πεποιθήσεις πως αυτές οι ανάγκες κινδυνεύουν από αυτό που συμβαίνει.
Τότε αποδεχόμαστε πως έχουμε προγραμματιστεί από αυτές τις πεποιθήσεις.
Έπειτα αφήνουμε τις πεποιθήσεις που μας κάνουν να νιώθουμε απειλή από το ερέθισμα.
Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώθει αξία, ασφάλεια, ελευθερία και πληρότητα ανεξάρτητα από το ερέθισμα.
Ο συνδυασμός των δύο Μεθόδων είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να απελευθερωθούμε από το να ελεγχόμαστε από ερεθίσματα που μας ενοχλούν. Μπορείτε να τον δοκιμάσετε με αυτή ή την αντίστροφη σειρά και να δείτε ποια σας ταιριάζει.
Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χρειάζεται να κάνουμε εργασία με το εσωτερικό παιδί για να ανακαλύψουμε γιατί δίναμε μέχρι τώρα τόση πολλή δύναμη και σημασία σ’ αυτά.
Απόσπασμα από το νέο βιβλίου του Ρ.Η. Νατζέμυ "Η ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ"
---------------γ----
 |
Ο Ρόμπερτ Ηλίας Νάτζεμι είναι συγγραφέας 24 βιβλίων και ιδρυτής του Πνευματικού Κέντρου "Αρμονική ζωή". Έχει πάνω από 400 ομιλίες και σεμινάρια σε CD και DVD. Έχει δημιουργήσει το 6ετές σεμινάριο αυτογνωσίας μαζί με πάνω από 40 άλλα μικρότερα σεμινάρια όπου συνθέτει αρχαίες αλήθειες και διδασκαλίες με σύγχρονες γνώσεις και τεχνικές δημιουργώντας πρωτότυπα βιωματικά σεμινάρια που απελευθερώνουν τον άνθρωπο από ψευδαισθήσεις, πεποιθήσεις, προγραμματισμούς, συναισθήματα και προκαταλήψεις που εμποδίζουν την ευτυχία, ελευθερία, ηρεμία και αγάπη.> Eπιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου