Πολλοί άνθρωποι σήμερα παλεύουν τίμια, δουλεύουν περισσότερο από ποτέ, κι όμως η οικονομική τους κατάσταση μένει στάσιμη ή χειροτερεύει. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ζούμε σε μια εποχή που δεν δοξάζει πια την προσπάθεια, αλλά την εξάντληση.
Η κοινωνία δεν μας υπενθυμίζει ότι «η προσπάθεια ανταμείβεται» — το αντίθετο. Το μήνυμα που διαχέεται σήμερα είναι πως όσο περισσότερο δουλεύεις, τόσο ο φτωχός γίνεται φτωχότερος και ο πλούσιος πλουσιότερος.
Κι έτσι, πολλοί νιώθουν πως η δράση τους δεν έχει αντίκρισμα.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει — ή πει οι ίδιοι — φράσεις όπως:
«Όσο και να προσπαθώ, δεν γίνεται τίποτα»,
ή «Ό,τι και να κάνω, δεν αλλάζει η οικονομική μου κατάσταση. Τα δοκίμασα όλα».
Όμως, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στις εξωτερικές συνθήκες, αλλά και στην εσωτερική ευθυγράμμιση.
Για να έχεις, δεν αρκεί να πράττεις — χρειάζεται να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι κατάλληλα.
Όταν η πράξη δεν αποδίδει
Η πράξη είναι το πιο ορατό κομμάτι της ζωής. Το να δουλεύεις, να κυνηγάς, να παλεύεις δείχνει αποφασιστικότητα.
Όμως, όταν πίσω από την πράξη υπάρχει κόπωση, θυμός ή δυσπιστία, τότε η προσπάθεια χάνει τη δύναμή της. Είναι σαν να σπρώχνεις ένα όχημα χωρίς καύσιμο.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα παλεύουν τίμια, δουλεύουν περισσότερο από ποτέ, κι όμως η οικονομική τους κατάσταση μένει στάσιμη ή χειροτερεύει.
Όχι γιατί είναι «άτυχοι», αλλά γιατί η ενέργεια της πράξης τους προέρχεται από έλλειψη και φόβο:
«Πρέπει να τα καταφέρω», «δεν αντέχω άλλο», «πώς θα τη βγάλω;».
Αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα στέλνουν μήνυμα έλλειψης — κι έτσι η ζωή απαντά με περισσότερη έλλειψη.
Όταν «τα έχεις δοκιμάσει όλα»
Η φράση «τα δοκίμασα όλα» δεν σημαίνει ότι εξαντλήθηκαν οι λύσεις· σημαίνει πως εξαντλήθηκε η πίστη.
Κάθε επόμενη προσπάθεια γίνεται μηχανικά, χωρίς καρδιά, χωρίς προσμονή.
Κι όταν μέσα σου έχεις πειστεί πως «τίποτα δεν αλλάζει», η πράξη χάνει τη δημιουργική της δύναμη.
Αυτό δεν σημαίνει να σταματήσεις να προσπαθείς· σημαίνει να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι και νιώθεις πριν προσπαθήσεις ξανά.
Γιατί αλλιώς, επαναλαμβάνεις το ίδιο μοτίβο με διαφορετικά ρούχα.
Παράδειγμα 1: Η οικονομική στασιμότητα
Κάποιος δουλεύει ασταμάτητα, προσπαθεί να βρει δεύτερη πηγή εισοδήματος, κόβει έξοδα, κάνει υπολογισμούς.
Κι όμως, κάθε μήνας τελειώνει με μηδενικό αποτέλεσμα.
Αν τον ρωτήσεις, θα σου πει: «Ό,τι και να κάνω, δεν αλλάζει τίποτα. Το σύστημα είναι φτιαγμένο για να χάνεις».
Ίσως να έχει δίκιο για το σύστημα — αλλά αυτό δεν αναιρεί τη δύναμη της εσωτερικής στάσης.
Όταν κάποιος λειτουργεί με πίστη ότι όλα είναι άδικα, τότε χωρίς να το καταλάβει, αρχίζει να ενεργεί με τρόπο που το επιβεβαιώνει: απορρίπτει ευκαιρίες, βλέπει μόνο τα εμπόδια, δεν πιστεύει ότι μπορεί να του συμβεί κάτι θετικό.
Η αλλαγή ξεκινά όταν αλλάζει αυτό το εσωτερικό «προγραμματισμένο» συναίσθημα αδυναμίας.
Όταν, έστω και προσωρινά, επιτρέψεις την πιθανότητα ότι ίσως τα πράγματα μπορούν να κινηθούν αλλιώς.
Παράδειγμα 2: Η ψευδαίσθηση της προσπάθειας
Άλλος άνθρωπος προσπαθεί να ανοίξει μια μικρή επιχείρηση.
Έχει καλή ιδέα, δουλεύει σκληρά, αλλά μέσα του σκέφτεται:
-«Ποιος θα με εμπιστευτεί;»,
-«Όλοι ψάχνουν το φθηνότερο»,
-«Δεν έχω γνωριμίες».
Αυτές οι σκέψεις γεννούν συναισθήματα φόβου και ανασφάλειας. Κι έτσι, κάθε του πράξη — κάθε τηλεφώνημα, κάθε διαφήμιση, κάθε πρόταση — φέρει τη δόνηση της αποτυχίας πριν καν ξεκινήσει.
Δεν είναι θέμα «θετικής σκέψης». Είναι θέμα εσωτερικής ενέργειας.
Όταν σκέφτεσαι και αισθάνεσαι σαν χαμένος, ακόμα κι αν πράττεις σαν νικητής, το αποτέλεσμα αργά ή γρήγορα σε τραβά πίσω στο ίδιο σημείο.
Η ευθυγράμμιση των τριών
Η πράξη είναι το εξωτερικό.
Η σκέψη είναι η κατεύθυνση.
Το συναίσθημα είναι το καύσιμο.
Αν λείπει ένα από τα τρία, η δημιουργία δεν προχωρά.
Δεν μπορείς να αλλάξεις εξωτερικά αποτελέσματα αν μέσα σου επικρατεί αρνητικό συναίσθημα και αντίθετη σκέψη.
Η εσωτερική ευθυγράμμιση δεν σημαίνει να αγνοείς τη δυσκολία — σημαίνει να μην ταυτίζεσαι με αυτήν.
Να σκέφτεσαι καθαρά, να νιώθεις πίστη και να πράττεις με συνέπεια.
Επίλογος
Η ζωή δεν ανταμείβει πάντα τους πιο κουρασμένους, αλλά αυτούς που μαθαίνουν να συντονίζουν νου, καρδιά και πράξη.
Αν βρεθείς ποτέ να λες «ό,τι και να κάνω, δεν αλλάζει τίποτα», μην πιεστείς να κάνεις περισσότερο.
Σταμάτα για λίγο.
Δες πώς σκέφτεσαι την ώρα που προσπαθείς.
Δες πώς νιώθεις όταν ενεργείς.
Γιατί η πράξη χωρίς πίστη είναι απλώς κίνηση·
ενώ η πράξη με πίστη, σκέψη και συναίσθημα,
είναι δημιουργία.
Η ζωή δεν αλλάζει όταν κάνεις περισσότερα· αλλά όταν γίνεσαι διαφορετικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου