Κορωνοϊός: Θεραπεύοντας τις μακροχρόνιες επιπτώσεις. Της Δρ. Σοφίας Δημοπούλου

 

Σε κοινωνικό επίπεδο η θεραπεία έγκειται στην προσπάθεια της οικονομικής ανάκαμψης και της καθημερινής συλλογικότητας και απασχόλησης. Η θεραπεία όμως έγκειται περισσότερο στο να συνεχίσουμε απλά τη ζωή μας, κρατώντας τα μαθήματα του κορονοϊού. 

Ο κορονοϊός σίγουρα έφερε επιπτώσεις στη ζωή μας και στην καθημερινότητά μας. 

Μιλώντας για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις μπορούμε να πούμε ότι χωρίζονται στις ατομικές μακροχρόνιες επιπτώσεις του καθενός καθώς επίσης και τις κοινωνικές επιπτώσεις. 

Όσον αφορά τις ατομικές επιπτώσεις θα ξεχωρίσουμε τους ανθρώπους οι οποίοι αρρώστησαν από κορωνοϊό βαριά και αναγκάστηκαν να μπουν στο νοσοκομείο και τους υπόλοιπους οι οποίοι είτε ήταν ασυμπτωματικοί, είτε δεν νόσησαν καν. 

Στην πρώτη περίπτωση δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο από τις οδηγίες που οι θεράποντες γιατροί, τους έχουν δώσει ανάλογα με την κάθε περίπτωση και ανάλογα με τα όργανα που έχουν βλαφτεί περισσότερο,  ακολουθώντας μια ζωή ήπιας προσαρμογής στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. 

Για τους υπόλοιπους ανθρώπους οι οποίοι νόσησαν και ήταν ασυμπτωματικοί ή δεν αρρώστησαν ποτέ οι γενικότερες οδηγίες που αφορούν την φροντίδα του σώματος μέσα από την ισορροπημένη διατροφή, την ασκηση αλλά και ξεκούραση-χαλάρωση είναι χιλιοειπωμένες μεν αλλά σίγουρα χρήσιμες δε. 

Σε κοινωνικό επίπεδο η θεραπεία έγκειται στην προσπάθεια της οικονομικής ανάκαμψης και της καθημερινής συλλογικότητας και απασχόλησης. Η θεραπεία όμως έγκειται περισσότερο στο να συνεχίσουμε απλά τη ζωή μας, κρατώντας τα μαθήματα του κορονοϊού. 

Και αυτά τα μαθήματα είναι αφενός πρακτικά, όπως π.χ. η σημασία που έχει η καθημερινή υγιεινή αλλά και ψυχικά/πνευματικά μέσα από την αποδοχή της διαφορετικότητας των απόψεων και των χαρακτήρων, εστιάζοντας κυρίως στα σημαντικά που είναι η ανοχή, η ευελιξία, η συνεργασία και η αγάπη. 

Να εστιάσουμε δηλαδή στο ότι όλοι φοβόμαστε για τη ζωή τη δική μας αλλά και των δικών μας και δεν είναι ούτε δειλία, ούτε μαγκιά. 

Ότι λοιμώξεις όπως αυτή, μπορούν να επανέλθουν για πολλούς λόγους αλλά η ανθρωπότητα και πάλι θα τους ξεπεράσει όπως και στο παρελθόν. 

Ότι οι σχέσεις ζωής έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα όποια συμφέροντα και τις διαφορετικές απόψεις. 

 Η τέχνη, η φιλοσοφία, η αγάπη για τη ζωή μπορούν και κάνουν θαύματα. Το παιχνίδι, το γέλιο, το χιούμορ και η επαφή με τον εσωτερικό μας, πραγματικό εαυτό μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά για την αποθεραπεία μας. 

Έτσι εξάλλου θα γίνει. Ως γνωστόν καμία πανδημία δεν κράτησε για πάντα. 

--------------------------

H Σοφία Δημοπούλου είναι από τη Θεσσαλονίκη. Είναι γενική ιατρός στο ΓΕΣΥ, και προσωπική ιατρός ενηλίκων στο Κέντρο Υγείας Έγκωμης στη Λευκωσία. Υπηρέτησε την υγεία από διάφορες θέσεις μέσα από το ΕΣΥ για 23 χρόνια, ως γενική ιατρός και ως συντονίστρια διευθύντρια του Κέντρου Υγείας Κασσανδρείας. Είναι ιδρύτρια της Ακαδημίας Υγιών Πολιτών και τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής από το 2001. Είναι ακόμη ομιλήτρια σε θέματα αγωγής και προαγωγής υγείας και υπήρξε εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών αγωγής σε θέματα διατροφής. Για το πλήρες βιογραφικό της πατήστε εδώ. > Eπιστροφή