Στις Σεϋχέλλες της Ελλάδας: Μια Ημέρα στα Νησιά της Οργής και της Ομορφιάς. Του Άρη Νότη

Από τον μύθο του Λίχα στα τιρκουάζ νερά του σήμερα.

Αυτή την εκδρομή την είχα στο μυαλό μου εδώ και καιρό. Κάθε φορά που έβλεπα φωτογραφίες με τιρκουάζ νερά και σχόλια τύπου «οι Σεϋχέλλες της Ελλάδας», κάτι μέσα μου φώναζε: πρέπει να πας.

Κι όταν βρέθηκα στην Αθήνα, όλα μπήκαν στη θέση τους. Η ευκαιρία παρουσιάστηκε — κι εγώ δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά.

Κυριακή 22 Ιουνίου 2025

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για μια ημερήσια εξόρμηση που μύριζε αλάτι, ιστορία και λίγο από την ωμή δύναμη της φύσης.

Προορισμός μας, τα θρυλικά Λιχαδονήσια — ένας τόπος που πολλοί αποκαλούν «οι ελληνικές Σεϋχέλλες», κι όχι άδικα.

Η κράτηση είχε γίνει τηλεφωνικά, μέσω του επικρατέστερου τουριστικού γραφείου — μια επιλογή που μας πρότεινε το ChatGPT, και που τελικά αποδείχθηκε χρυσάφι: συνέπεια, επαγγελματισμός και χαμόγελο παντού.

Το μικρό αλλά άνετο, κλιματιζόμενο πούλμαν αναχώρησε από την Ομόνοια στις 7:30 π.μ.

Ο οδηγός και η κυρία Μαρία — πρώην εκπαιδευτικός απ’ τα Καλάβρυτα και πια συνταξιούχος — μας καλωσόρισαν θερμά.

Η κυρία Μαρία ήταν η ξεναγός μας και η ψυχή της διαδρομής: γνώση, χιούμορ, και μια διάθεση που σε έκανε να νιώθεις μέλος φιλικής εξόρμησης.

🛣️ Η διαδρομή προς τα Καμένα Βούρλα: μια κινηματογραφική Ελλάδα

Η πορεία μας προς τα Καμένα Βούρλα ξετύλιγε εικόνες από μια Ελλάδα αυθεντική, αγκαλιασμένη από βουνό και θάλασσα. 

Περάσαμε από την πεδιάδα της Βοιωτίας, με φόντο τις κορυφές της Οίτης και της Κνημίδας, ενώ σε διάφορα σημεία της διαδρομής η θάλασσα έκανε διακριτικά την εμφάνισή της.

Η Εθνική Οδός έμοιαζε να μας οδηγεί με έναν αόρατο ρυθμό σε κάτι μαγικό. 

Οι ελιές, τα κυπαρίσσια και οι πλαγιές του Καλλίδρομου γλιστρούσαν από το παράθυρο, ενώ η ξεναγός μας μοιραζόταν ιστορίες για τη διαδρομή, τις παλιές κοινότητες και τις περιοχές όπου ο μύθος και η ιστορία γίνονται ένα.

🛑 Σύντομη στάση στον Άγιο Κωνσταντίνο

Γύρω στις 10:00 π.μ., φτάσαμε στον Άγιο Κωνσταντίνο. 

Παραθαλάσσιο χωριό με ιστορία και αύρα περασμένων δεκαετιών — άλλοτε θερινό καταφύγιο βασιλέων και αθηναϊκής ελίτ, σήμερα ήρεμο λιμανάκι για ταξιδιώτες και νησιώτικα φερυμπότ. 

Πήραμε έναν καφέ στο χέρι, περπατήσαμε για λίγο στον παραλιακό δρόμο και γεμίσαμε πνευμόνια με ιώδιο.

🌊 Καμένα Βούρλα: Το πέρασμα στο άλλο επίπεδο

Στις 10:50 π.μ. φτάσαμε στα Καμένα Βούρλα.

Μια πόλη με διπλή ταυτότητα: από τη μία, λουτροθεραπευτικός προορισμός που έλαμψε στα μέσα του 20ού αιώνα με βασιλικές επισκέψεις και ιαματικά λουτρά· από την άλλη, ένας παραλιακός οικισμός με μια αβίαστη κοσμικότητα, μια ρετρό φινέτσα.

Η παραλιακή λεωφόρος, γεμάτη ταβερνάκια, καφέ και ξενοδοχεία δεκαετιών, ακουμπά απαλά πάνω στο κύμα. Από τη μία η θάλασσα, από την άλλη οι πλαγιές με το πράσινο του βουνού που μυρίζει ρίγανη και κουμαριά.

Στο λιμάνι — όχι μεγάλο, αλλά καλά οργανωμένο — επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι.

Ο προορισμός δεν ήταν μακρινός, αλλά η αίσθηση ήταν πως μπαίναμε σε άλλο κόσμο.

⚓ Το ναυάγιο του SS Pioneer I

Λίγο μετά την αναχώρησή μας, το καραβάκι κάνει στάση σε ένα σημείο όπου η Ιστορία έχει παγώσει: το ναυάγιο του SS Pioneer I. Ένα βρετανικό εμπορικό πλοίο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που βυθίστηκε το 1919 υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Κατασκευασμένο από τσιμέντο (Οπλισμένο σκυρόδεμα) και όχι από ξύλο η σίδερο όπως έχουμε συνηθίσει να είναι τα καράβια στις μέρες μας.

Το βλέπουμε από τον γυάλινο πυθμένα του σκάφους. Απολιθωμένο, σιωπηλό, φιλοξενεί σήμερα ψάρια και κοραλλιογενή μορφώματα — ένα υποβρύχιο μουσείο γεμάτο μυστήριο.

🦭 Η μονάχους-μονάχους: η φύση χαμογελά

Λίγο πιο δίπλα, το καραβάκι μας σταμάτησε για δεύτερη φορά για να παρατηρήσουμε μια φώκια μονάχους-μονάχους, μόνιμη θαλάσσια ένοικο της περιοχής.

Πρόκειται για κανονική τουριστική ατραξιόν, αφού τα περισσότερα σκάφη περνούν από το συγκεκριμένο σημείο ελπίζοντας να την πετύχουν εν δράσει.

Η "πρωταγωνίστρια" παιχνιδιάρα και αφοπλιστική μας χάρισε όμορφες στιγμές με τις βουτιές της, πρέσβειρα μιας φύσης που ακόμα αντιστέκεται.

🔥 Τα Λιχαδονήσια: όταν η καταστροφή γίνεται θαύμα

Η περιήγηση μας συνεχίστηκε στα Λιχαδονήσια.

Το σύμπλεγμα τους δημιουργήθηκε το 426 π.Χ. από έναν καταστροφικό σεισμό και ηφαιστειακές εκρήξεις που βύθισαν τμήματα γης στον Βόρειο Ευβοϊκό. 

Το αποτέλεσμα ήταν αυτά τα εξωτικά νησιά, σπαρμένα με αρμυρίκια και πεύκα, περιτριγυρισμένα από τιρκουάζ νερά.

Τα νησιά: Μονή, Στρογγυλή, Βοδινή, Βάτος, Στρογγυλοβράχος, Λιχαδονήσι, Πουλάκια, Βαγιονιά — καθένα με τον δικό του χαρακτήρα, από άγρια βραχώδη έως τροπικά πράσινα.

Αποβίβαση στο Λιχαδονήσι 

Λίγο μετά, πέντε από τα άτομα της εκδρομής αποβιβαστήκαμε σε ένα από τα κυρίως νησιά, το Λιχαδονήσι, και περάσαμε σχεδόν δύο ώρες στην εξερεύνηση του. 

Περπατήσαμε, φωτογραφίσαμε, κάναμε μπάνιο στα καθαρά νερά, ξαπλώσαμε στην οργανωμένη αλλά ήσυχη παραλία με τις δωρεάν ξαπλώστρες και πήραμε κάτι δροσιστικό από το παραλιακό κέντρο που λειτουργεί στο νησί.

Η επιβίβαση των "ναυαγών" 

Κατά τις 2 μ.μ. ένα μικρό πλεούμενο ήρθε να παραλάβει, εμάς τους πέντε "ναυαγούς" της αποστολής για να μας μεταφέρει απέναντι στην Εύβοια. Εκεί όπου είχε ήδη αφιχθεί το κυρίως σώμα των εκδρομέων.

Μπήκαμε προσεκτικά στη μικρή μηχανοκίνητη βάρκα, περιμένοντας μέχρι να επιβιβαστούν όλοι.

Πιάνοντας την κουβέντα με τον οδηγό του σκαριού μαθαίνω πως δεν έχει ξεκινήσει ακόμη η τουριστική κίνηση για αυτόν, η οποία αναμένεται τέλος Ιουνίου αρχές Ιουλίου.

Και ξεκινήσαμε τη διαδρομή προς τον Κάβο της Εύβοιας μέσα από μια ακόμη πιο μαγευτική διαδρομή.

🏖️ Ένας Κάβος ιδανικός για χαλάρωση 

Ο Κάβος, μια ήσυχη παραλία της βόρειας Εύβοιας, μας φιλοξένησε για τις επόμενες δύο ώρες. Σκιερές γωνιές, καθαρά νερά, ανεπιτήδευτη ομορφιά, άνθρωποι ευγενικοί και φιλόξενοι.

Και κάπου εκεί έφτασε η ώρα του γυρισμού.

🚌 Επιστροφή με γεμάτη καρδιά

Γυρίσαμε στα Καμένα Βούρλα και είχαμε ελεύθερο χρόνο για φαγητό, καφέ ή μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Η πόλη, αν και τουριστική, κρατά ένα μεγάλο κομμάτι απ' την αυθεντικότητα της.

Για να έχετε μια ενδεικτική εικόνα του που κυμαίνονται οι τιμές στο παραθαλάσσιο αυτό θέρετρο παραθέτουμε τον σχετικό τιμοκατάλογο.

Το τελευταίο μέρος της εκδρομής απ' τα Καμένα Βούρλα προς στην Αθήνα συνεχίστηκε με ένα πολύ αργό ρυθμό δεδομένου ότι η κίνηση στον αυτοκινητόδρομο ήταν σημαντική.

Γύρω στις 8:30 μ.μ., φτάσαμε ξανά στην Ομόνοια. Αναζωογονημένοι από την ηφαιστειογενή ενέργεια και γεμάτοι από τις δυνατές παραστάσεις. Με αλμύρα στο δέρμα, χαμόγελο στα χείλη, και μνήμη από τόπους που δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Το κόστος της εκδρομής ήταν 30€ ανά άτομο, συμπεριλαμβανομένων του κλιματιζόμενου πούλμαν, της θαλάσσιας μεταφοράς και της ξενάγησης. 

Αν θέλει κάποιος να κρατήσει χαμηλό το κόστος μπορεί να πάρει μαζί του νερό και σνακ και να αποφύγει τα έξοδα των τοπικών εστιατορίων, που μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ακριβά, αναφορικά με άλλα νησιά, ωστόσο παραμένουν τσουχτερά λόγω πληθωρισμού.

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

📜 Γιατί ονομάστηκαν Λιχαδονήσια - Ο μύθος του Λίχα

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ηρακλής, μετά την τραγική παγίδα της Δηιάνειρας που του έδωσε τον δηλητηριασμένο χιτώνα του Κένταυρου Νέσσου, αντιλήφθηκε το δόλο και σε έκρηξη οργής πέταξε τον Λίχα — τον άτυχο αγγελιοφόρο — στη θάλασσα. Από τα κομμάτια του σώματός του, λένε, σχηματίστηκαν αυτά τα νησάκια. Από την οργή ενός ήρωα — στη γέννηση ενός τόπου. Ολόκληρος ο μύθος στη συνέχεια.

Ο Μύθος του Ηρακλή, της Δηιάνειρας και του Λίχα

Στην ελληνική μυθολογία, ο Ηρακλής, ο μέγας ήρωας γνωστός για τη δύναμή του και τους άθλους του, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια τραγική μοίρα που ξεκίνησε από την αγάπη και κατέληξε στην οργή και τον θάνατο.  

Η Δηιάνειρα και ο Κένταυρος Νέσσος

Ο Ηρακλής ήταν παντρεμένος με τη Δηιάνειρα, μια γυναίκα που τον αγαπούσε βαθιά αλλά φοβόταν ότι θα την εγκατέλειπε για κάποια άλλη. Όταν κάποτε ταξίδευαν μαζί, έφτασαν στον ποταμό Εύηνο, όπου συνάντησαν τον Κένταυρο Νέσσο. Οι Κένταυροι ήταν μυθικά πλάσματα, μισοί άνθρωποι και μισοί άλογα, γνωστοί για τη δύναμη και την αγριότητά τους. Ο Νέσσος προσφέρθηκε να βοηθήσει τη Δηιάνειρα να περάσει το ποτάμι, αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να την απαγάγει.  

Ο Ηρακλής, βλέποντας την απειλή, σκότωσε τον Νέσσο με ένα βέλος ποτισμένο με το δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας. Καθώς ο Κένταυρος ψυχορραγούσε, σκέφτηκε να εκδικηθεί τον Ηρακλή. Έδωσε στη Δηιάνειρα λίγο από το αίμα του, λέγοντάς της ότι αν ποτέ φοβόταν πως ο Ηρακλής θα την εγκατέλειπε, θα μπορούσε να αλείψει έναν χιτώνα με αυτό το αίμα και να τον κάνει να την αγαπά για πάντα.  

Η Τραγική Παγίδα

Χρόνια αργότερα, η Δηιάνειρα άρχισε να υποψιάζεται ότι ο Ηρακλής είχε ερωτική σχέση με την Ιόλη, μια νεαρή γυναίκα. Θέλοντας να εξασφαλίσει την πίστη του, θυμήθηκε το «μαγικό φίλτρο» του Νέσσου και άλειψε έναν χιτώνα με το δηλητηριασμένο αίμα. Έδωσε τον χιτώνα στον Λίχα, τον πιστό αγγελιοφόρο του Ηρακλή, για να τον μεταφέρει στον ήρωα.  

Η Οργή του Ηρακλή

Ο Ηρακλής φόρεσε τον χιτώνα, αλλά αμέσως ένιωσε έναν φρικτό πόνο. Το δηλητήριο της Ύδρας άρχισε να καίει το δέρμα του, να διαλύει τη σάρκα του και να τον βασανίζει ασταμάτητα. Σε μια έκρηξη οργής και απελπισίας, αναζήτησε τον Λίχα, τον αγγελιοφόρο που του είχε φέρει τον χιτώνα. Αν και ο Λίχας δεν είχε καμία ευθύνη, ο Ηρακλής, τυφλωμένος από τον πόνο, τον άρπαξε και τον πέταξε με δύναμη στη θάλασσα.  

Η Γέννηση των Λιχάδων Νήσων

Σύμφωνα με τον μύθο, το σώμα του Λίχα διαλύθηκε στα νερά και από τα κομμάτια του σχηματίστηκαν τα Λιχάδονήσια, ένα μικρό σύμπλεγμα νησιών στον Ευβοϊκό κόλπο. Έτσι, από την οργή ενός ήρωα γεννήθηκε ένας τόπος, συνδέοντας για πάντα τη μυθολογία με τη γεωγραφία.  

Το Τέλος του Ηρακλή

Ο Ηρακλής, καταλαβαίνοντας ότι δεν μπορούσε να σωθεί, αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του. Ανέβηκε στον Όλυμπο, όπου ο Δίας τον έκανε αθάνατο, ανεβάζοντάς τον στους θεούς. Έτσι, ο μεγαλύτερος ήρωας της ελληνικής μυθολογίας βρήκε τη λύτρωση, αλλά η ιστορία του έμεινε για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των ανθρώπων. 

---

Ο Άρης Νότης είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΕΞΙΑ. Με εξειδίκευση στην υπνοθεραπεία και τον νευρογλωσσικό προγραμματισμό, προσεγγίζει θέματα προσωπικής ανάπτυξης, ενώ παράλληλα παρουσιάζει συνεντεύξεις και ποικίλη ύλη που εμπνέει και ενημερώνει. Για συνεντεύξεις, συνεργασία ή σχόλια: arionasorama@gmail.com