Με ιδιαίτερο βάθος και ρόλο στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Κύπρου, αλλά δίχως κραυγαλέους τόνους, ο σημερινός καλεσμένος με προβλημάτισε πώς να τον προλογίσω. Κι αυτό διότι ο Τέλης (Πραξιτέλης) Δασκαλάκης, περί αυτού ο λόγος, που διαθέτει τον περίφημο καφενέ, με το όνομά του ως σήμα κατατεθέν (στου Τέλη), στα ενδότερα της παλιάς Λευκωσίας, δίνει καθημερινά τον τίμιο αγώνα της ποιότητας, του σεβασμού και της αξιοπρέπειας για τον μη αλλοιωμένο απ' τα σύγχρονα ΜΜΕ θαμώνα.
Σε μια περιοχή αποκλεισμένη για καιρό από ατέρμονα έργα οδοποιίας αδιάφορων εργολάβων ("Όχι"), ο επισκέπτης πρέπει να πατήσει λάσπες και χώματα για να φτάσει κοντά του. Κι όμως, δίνει το παρών του, σε ένα είδος διασκέδασης έξω από τα συνηθισμένα, όπου η ζωντανή μουσική έχει τον πρώτο λόγο, με την αίσθηση της παρέας να αγγίζει κάθε έμψυχο και άψυχο παρευρισκόμενο.
Δεν θέλω να μακρηγορήσω και αφήνω τον ίδιο να ξετυλίξει το κουβάρι της ψυχής του σ' αυτήν την εφ' όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε για το περιοδικό μας. Απολαύστε!
1. Σε καλωσορίζω στην "Προσωπική Ευεξία" και θέλω να σε ρωτήσω πόσα χρόνια ασχολείσαι με την νυχτερινή ψυχαγωγία;
-Καλησπέρα Αριστείδη. Έχουμε και λέμε: Από 15 ετών εργάζομαι στο χώρο της εστίασης βιοποριστικά. Απ' το παλιό Brown.
Πιο πριν, απ' τα 13, καβαλούσα το ποδήλατό μου απ' την Ανθούπολη και πήγαινα μέχρι την παλιά Έκθεση, στο Tivoli Λούνα-Παρκ, να εργασθώ.
Στην αρχή στην καθαριότητα και προετοιμασία του χώρου, και στη συνέχεια να μαθαίνω σιγά-σιγά να χειρίζομαι τα διάφορα παιχνίδια: Συγκρουόμενα, Carousel, Μπαλαρίνα, Ιπτάμενες Kαρέκλες ("σούσσες"), Go Carts, Tραινάκι και Kυλικείο, να κάνεις μπέργκερ με τσιγαρισμένο κρεμμύδι στην πλάκα, σαν αλλάζεις ψιλά για Video Games.
Μετά από τρία καλοκαίρια και δύο χειμώνες, ένας συντοπίτης μου μού προτείνει να τον καλύψω στο σέρβις ως γκαρσόνι, στο Brown, για να μπορέσει να πάει Αγία Νάπα, να σουλατσάρει με κορίτσια.
Ήταν η αρχή του ...σκανδάλου με την εστίαση. Επομένως βιοποριστικά, επαγγελματικά δηλαδή, από τα 15 έως τα 47 μου. Ήτοι 32 συναπτά έτη.
2. Πώς θα χαρακτήριζες εσύ αυτό που κάνεις, και πώς διαφέρει αυτό απ' την τρέχουσα έννοια της νυχτερινής διασκέδασης, ή μήπως δεν διαφέρει;
- Θα το χαρακτήριζα δημιουργικό, αυθεντικό, ανήσυχο και ημιτελές χωρίς την πνοή του κόσμου, του λαού!
Το βράδυ στο "Μαραμπού" είναι αποτύπωμα μιας αυθεντικής Λευκωσιάτικης νύχτας. Λίγο ρέμπελη, λίγο σοφιστικέ και λίγο απρόβλεπτη. Εντέλει, μίας βραδιάς που πέρασες εσύ όπως θέλεις, και όχι όπως ήθελαν οι άλλοι, μια βραδιά που ψυχαγωγήθηκες και διασκέδασες!
3. Γιατί επέλεξες να δώσεις το όνομα "Μαραμπού" στον πολιτιστικό χώρο σου με τη φωτεινή πρόσοψη "Love";
-"Μαραμπού" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή από το ομώνυμο ποίημα του ποιητή των ναυτικών, του Νίκου Καββαδία. "Μαραμπού" ακριβολογικά είναι ένα πελαργόσχημο πτηνό που αρέσκεται να ζει σε βρώμικα νερά, στις θάλασσες, κυρίως της Ινδονησίας.
Η εξωτερική εμφάνιση του μαραμπού επίσης είναι επιεικώς αντισυμβατική με την κλασική ανθρώπινη αίσθηση περί ομορφιάς και κάλλους.
Μέσα από το ποίημα του ο Καββαδίας εμένα μού πέρασε πως η ομορφιά είναι σχεδόν ολοκληρωτικά εσωτερική διαδικασία. Τον ευγνωμονώ γι' αυτό.
Εσωτερική ομορφιά είναι να αγαπάς. "Love" επομένως. Αν έχεις απ' την μια μεριά το μεγάλο Τζαμί, κι απ' την άλλη τον μεγάλο Χριστιανικό Ναό, τότε αυτό που είναι κοινός παρονομαστής των δύο, είναι η αναζήτηση της αγάπης: "Love me two times".
4. Επειδή σε παρακολουθώ καιρό, βλέπω ότι διατηρείς ένα φυτώριο νέων και παλαιών καλλιτεχνών δίνοντας τους λόγο ύπαρξης. Γιατί επενδύεις έτσι όταν η εποχή ζητά άμεσα αποτελέσματα;
-"Όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες" λέει σοφά το λαϊκό άσμα. Κι οι μαθητάδες θα γίνονται δάσκαλοι.
Οι παλιοί μαθαίνουν στους νέους την ψυχολογία της τέχνης κάτι που δεν μπορεί πολλές φορές να στο προσφέρει το Ωδείο. Και οι νέοι ανανεώνουν τις ιδέες των παλιών.
Είναι ένα άκρως επιτυχημένο μοντέλο. Στις μέρες μας οφείλουμε να δίνουμε ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες στους νέους μας. Στο κάτω-κάτω εμείς αποφασίσαμε να έρθουν στη ζωη.
Ο καθένας επενδύει. Το θέμα είναι πού επενδύει; Προτιμώ ξεκάθαρα να επενδύσω στον πολιτισμό από ό,τι άλλο.
5. Οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεσαι σε ποια κατηγορία ανήκουν;
-Οι άνθρωποι που με απασχολούν είναι αυτοί που ακόμη σε μοιράζονται, αυτοί που ακόμη ακούνε, αυτοί που ακόμη δέχονται την διαφορετικότητα, αυτοί που ακόμη ονειρεύονται χωρίς να ελπίζουν...
6. Ξέρω ότι δείχνεις ιδιαίτερη προσοχή στους συνεργάτες σου και δη στους μουσικούς, τηρώντας π.χ. ευλαβικά το ωράριο, τη στιγμή που πολλοί μαγαζάτορες "ξεφεύγουν" υπό την πίεση του κοινού. Τι έχεις να πεις περί αυτού;
-Αφού υπήρξα ασυνεπής και με τους συνεργάτες μου και με τα ωράρια, κατάλαβα πως το καλύτερο για όλους είναι να εισαι συνεπής! Έπαθα κι έμαθα!
7. Τι περιλαμβάνει το όραμα σου για το μέλλον;
-Να συνεχίσουμε να έχουμε υγεία, και ειρήνη στα μυαλά μας. Να αποτελούμε ως "Μαραμπού" Καφενείο και Πολυχώρος "YouSSouRoom" εφαλτήριο των καλλιτεχνικών ανησυχιών των νέων παιδιών και των νέων ιδεών.
8. Σε ευχαριστώ πολύ
-Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία...
___________________
.jpg)
Ο Πραξιτέλης (Τέλης) Δασκαλάκης, με ρίζες από την Κρήτη, έχει σπουδάσει Αρχαιολογία αλλά τον κέρδισε η νυχτερινή διασκέδαση και ψυχαγωγία. Διαθέτει στην Παλιά Λευκωσία το Καφενείο "Μαραμπού" (Πατριάρχου Γρηγορίου Ε' τηλ 99907501), ευρέως γνωστό με το όνομα του ("Στου Τέλη") και φιλοξενεί ζωντανές μουσικές διαφορετικού στυλ από αναρίθμητους καλλιτέχνες.
Διατηρεί ακόμη τον πολυχώρο "YouSSouRoom", μεγαλύτερης γκάμας εκδηλώσεων, όπισθεν του "Μαραμπού".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου