Πολλά έχουν γραφεί για τη δύναμη της αγάπης και προφανώς δεν θα ειπωθεί κάτι καινούργιο με το παρόν άρθρο.
Εξάλλου η τέχνη σε όλες της τις μορφές, έχει υμνήσει και θα συνεχίσει να υμνεί, όσο υπάρχουν άνθρωποι, το
μυστήριο της αγάπης που πολλές φορές είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το θαύμα της ζωής.
Και πώς εκφράζεται αυτή η θεραπευτική δύναμη;
Καταρχάς σε καθαρα πρακτικό επίπεδο, ο άνθρωπος που αγαπά πραγματικά, φροντίζει τον πολύτιμο πάσχοντα με
τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μέσα από το φαγητό, το τάισμα, την περιποίηση, την καθαριότητα και τις απλές
καθημερινές αλλά τόσο πολύτιμες πράξεις φροντίδας και έγνοιας η αγάπη εκφράζεται και ανατροφοδοτείται. Γιατί
δεν παίρνει αγάπη μόνο ο ασθενής, ο αδύναμος αλλά και ο φροντιστής!
Αλλά και σε πνευματικό επίπεδο, η αληθινή και ανιδιοτελής αγάπη ενδυναμώνει την προσευχή. Την προσευχή
στην οποία, οι περισσότεροι άνθρωποι σε στιγμές κρίσης καταφεύγουν, όπου και αν πιστεύουν. Γιατί η αγάπη
δυναμώνει και φανερώνεται όπου υπάρχει πόνος και ανάγκη…
Σε καθαρά σωματικό επίπεδο η αγάπη σχετίζεται με την έκκριση της ορμόνης οξυτοκίνης. Ορμόνη που ονομάστηκε
έτσι λόγω του ότι επιταχύνει τον τοκετό, αλλά έχει βρεθεί επίσης ότι σχετίζεται με την αγκαλιά και το αίσθημα
θαλπωρής και ασφάλειας. Και φυσικά αφορά και τα δύο φύλα και όχι μόνο τις γυναίκες.
Η οξυτοκίνη παράγεται από τον υποθάλαμο στον εγκέφαλο και εκκρίνεται κατά τον τοκετό, τον οργασμό αλλα και
κατά τη διάρκεια της αγκαλιας. Εξαλλου όλοι γνωρίζουμε πόσο μας ηρεμεί μια ουσιαστική και θερμή αγκαλιά. Κι
αυτό γιατί η οξυτοκίνη ανταγωνίζεται την κορτιζόλη, την ορμόνη του στρες.
Συνεργάζεται επίσης με την σεροτονίνη και την ντοπαμίνη που μας κάνουν να νιώθουμε πιο χαρούμενοι και
χαλαροί.
Οι παντρεμένοι, σε μελέτες που εχουν γίνει, φαίνεται ότι ζουν περισσότερο. Αλλά και γενικά οι άνθρωποι που
έχουν ένα καλό και υποστηρικτικό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλουν ζουν περισσότερο.
Εξάλλου είναι επίσης γνωστό, ότι εάν ένα βρέφος δεν προσλάβει φροντίδα και αγάπη όταν γεννηθεί, μπορεί ακόμη
και να πεθάνει! Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους ανθρώπους αλλά και για άλλες μορφές ζωής
Γιατί δεν είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μόνο των ανθρώπων η αγάπη, όπως όλοι ξέρουμε.
Τα ζώα αγαπιούνται κι αυτά μεταξύ τους. Αλλά μας αγαπάνε και εμάς όπως κι εμείς τα αγαπάμε.
Τα ζώα συντροφιάς εχουν κυριολεκτικά σωσει πολλές φορές τους ιδιοκτήτες τους λόγω της αγάπης τους. Εχει
βρεθεί ότι επιμηκύνεται η ζωή των μοναξιασμένων ανθρώπων όταν έχουν ένα ζώο. Το ίδιο ισχύει και για τα άτομα
με αναπηρία επίσης.
Αλλά ακόμα και τα φυτά νιώθουν την αγάπη και ναι, μπορεί να μας δίνουν την αγάπη τους μεσα από την
ανθοφορία τους ή το άρωμα τους.
Φυσικά για το πόσο αναπτύσσονται τα φυτά αλλά και τα ζώα όταν τα αγαπάμε, ούτε λόγος!
Είναι λοιπόν η αγάπη, το φάρμακο, η σωτηρία αλλά και η μεταμόρφωση πολλών όντων.
Προσωπικά θεωρώ πως η αγάπη είναι η ισχυρότερη δύναμη που υπάρχει στο σύμπαν. Και υπάρχει επίσης και πέρα
από τον θάνατο. Κι αυτό το ξέρουμε όλοι όσοι έχουμε χάσει αγαπημένους.
Να αγαπάμε λοιπόν, γιατί η αγάπη κυριολεκτικά σώζει!
--------------------------
H Σοφία Δημοπούλου είναι από τη Θεσσαλονίκη. Είναι γενική ιατρός στο ΓΕΣΥ, στο Κέντρο Υγείας Έγκωμης στη Λευκωσία. Υπηρέτησε την υγεία από διάφορες θέσεις μέσα από το ΕΣΥ για 23 χρόνια, ως γενική ιατρός και ως συντονίστρια διευθύντρια του Κέντρου Υγείας Κασσανδρείας. Είναι ιδρύτρια της Ακαδημίας Υγιών Πολιτών και τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής από το 2001. Είναι ακόμη ομιλήτρια σε θέματα αγωγής και προαγωγής υγείας και υπήρξε εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών αγωγής σε θέματα διατροφής. Για το πλήρες βιογραφικό της πατήστε εδώ. > Eπιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου