Σκεφτείτε, μιλήστε και γενικά εκφραστείτε θετικά, δίνοντας έμφαση σε όλα όσα εκτιμάτε και βρίσκετε όμορφα. Εστιαστείτε ιδιαίτερα στο καλό μέσα στους ανθρώπους. Αποφύγετε τα παράπονα, την κριτική, την επίκριση, την απόρριψη ή με άλλα λόγια την έκφραση αρνητικών αντιλήψεων.
Η προσοχή επαυξάνει. Όταν προσέχουμε κάτι και ιδιαίτερα με θετικά ή αρνητικά συναισθήματα, το επαυξάνουμε και το προσελκύουμε περισσότερο στη ζωή μας. Όταν παραπονιόμαστε, κρίνουμε, επικρίνουμε, απορρίπτουμε και αισθανόμαστε ή μιλάμε αρνητικά για κάποιον ή για κάτι, μπορεί να επαυξήσουμε μέσα στην πραγματικότητά μας αυτό που δεν μας αρέσει. Εμφανίζεται πιο συχνά και σε μεγαλύτερες δόσεις.
Όταν εναντιωνόμαστε σε κάτι, το ενεργοποιούμε ακόμη περισσότερο. Αυτό ισχύει για ανθρώπους, γεγονότα, καταστάσεις, κοινωνικά προβλήματα, συμπεριφορές, ζώα, έντομα, κοινωνική αδικία, όψεις της δουλειάς μας, ακόμη και για την κατάσταση της υγείας μας, για προσωπικά προβλήματα και προσωπικές στάσεις ή συνήθειες όπως το ποτό, το κάπνισμα ή το υπερβολικό φαγητό.
Επομένως, είναι φανερό ότι, όταν μιλάμε αρνητικά για κάποιον ή κάτι, θα το φέρουμε ακόμη πιο έντονα στη ζωή μας. Εστιαστείτε και μιλήστε γι’ αυτά που σας αρέσουν, αυτά που εκτιμάτε και θαυμάζετε, αυτά που σας κάνουν ευτυχισμένους και ευγνώμονες. Το μοίρασμα αυτών των συναισθημάτων με τους γύρω σας, έλκει περισσότερα από αυτά που σας αρέσουν και ταυτόχρονα ομορφαίνει τη ζωή αυτών που σας ακούν.
Σαν Αγγελικά Όντα, βλέπουμε μόνον όμορφα όντα
Αποφύγετε την ψευδαίσθηση να πιστέψετε ότι η κριτική ή το κουτσομπολιό μπορεί να αυξήσει την αξία σας. Πολλοί αναζητούν να νιώσουν πιο άξιοι σχολιάζοντας όλα τα λάθη γύρω τους. Πιστεύουν ότι κερδίζουν αξία και είναι ανώτεροι, όταν μπορούν να υποδείξουν όλα τα λάθη. Όλοι οι πνευματικοί δάσκαλοι συμφωνούν ότι ο δρόμος της ευτυχίας και της εμπειρίας του αληθινού πνευματικού εαυτού βρίσκεται στο να αγνοούμε τα λάθη των άλλων και να εστιαζόμαστε στο καλό και το ευχάριστο.
Ο αληθινός πνευματικός εαυτός μας δεν χρειάζεται να βρει τα λάθη των άλλων. Σαν αγγελικά όντα κατανοούμε ότι όλοι είμαστε όπως μπορούμε να είμαστε σ’ αυτό το στάδιο της ατομικής και συλλογικής πορείας εξέλιξής μας. Ο αγγελικός εαυτός μας δεν κατηγορεί κανέναν, αλλά μάλλον αντιλαμβάνεται το θείο μέσα σε κάθε ον, ανεξάρτητα από το πόσο αυτό το ον έχει απομακρυνθεί από τον πραγματικό εαυτό του στον τρόπο ζωής και τις πράξεις του.
Σαν αγγελικά όντα, έχουμε αγάπη χωρίς όρους και αντιλαμβανόμαστε τους συνανθρώπους μας σαν θεία συνειδητότητα, η οποία έχει προσωρινά θυσιάσει την επίγνωση της θεϊκότητάς της και αναζητά να επιβιώσει, να εξελιχθεί και να δημιουργήσει χωρίς αυτή τη γνώση. Σαν θεϊκά όντα έχουμε απεριόριστη κατανόηση, ανεκτικότητα, συμπόνια και αγάπη.
Όταν παραπονιόμαστε, κριτικάρουμε, κατηγορούμε και απορρίπτουμε, λειτουργούμε από το περιορισμένο εγώ μας. Θυμηθείτε την προτροπή του Χριστού να κοιτάμε τα δικά μας λάθη και να ξεχάσουμε το τι κάνουν οι άλλοι. Για να το πούμε απλά, οτιδήποτε μας απομακρύνει από τον αληθινό εαυτό μας και την ενότητα με τους άλλους και τη ζωή εξασθενεί τη δύναμή μας να έλκουμε και να δημιουργούμε.
Μπορούμε ακόμη να διορθώσουμε μόνοι μας τον κόσμο
Αποδοχή και αγάπη όλων, όπως είναι, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε στη διόρθωση, βελτίωση ή θεραπεία αυτού που είναι. Όλοι, συμπεριλαμβανομένων των άλλων, του εαυτού μας και των καταστάσεων της ζωής, βρισκόμαστε σε διαδικασία εξέλιξης.
Όταν αποδεχόμαστε αυτό που είναι, το αποδεχόμαστε σαν ένα στάδιο σ’ αυτή τη διαδικασία. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη δημιουργική μας ενέργεια για να βοηθήσουμε αυτό που «είναι» να κινηθεί προς μια ανώτερη και πιο αρμονική εκδοχή του εαυτού του.
Αποδεχόμαστε τον εαυτό μας με όλα τα λάθη του, καθώς αναζητούμε επίμονα να βελτιωθούμε. Αποδεχόμαστε τους άλλους όπως είναι, αλλά είμαστε εκεί γι’ αυτούς όποτε μπορεί να θέλουν να αλλάξουν. Μέχρι να ζητήσουν τη βοήθειά μας, μπορούμε να εφαρμόσουμε Χο’ οπονοπόνο (άσκηση αυτοσυγχώρησης) νοερά, ζητώντας συγχώρεση για οτιδήποτε μέσα μας μπορεί να εμποδίζει τη δική τους διαδικασία εξέλιξης.
Μετά εκφράζουμε νοερά την αγάπη μας γι’ αυτούς και τον εαυτό μας. Τους απελευθερώνουμε από κάθε ανάγκη μας να παραμείνουν όπως είναι για την εξέλιξή μας. Ευχαριστούμε το θείο που μας απαλλάσσει από οτιδήποτε μπορεί να συμβάλει σε προβλήματα, ψευδαισθήσεις ή αδυναμίες που ίσως περιορίζουν την υγεία, ευτυχία ή πρόοδο του άλλου.
Μπορούμε να εφαρμόσουμε την ίδια διαδικασία για κοινωνικά, πολιτικά και παγκόσμια προβλήματα που θα θέλαμε να διορθώσουμε ή να θεραπεύσουμε. Το Χο’ οπονοπόνο (άσκηση αυτοσυγχώρησης) είναι ιδανικός τρόπος να αποδεχτούμε το καθετί όπως είναι, επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απλά μια προέκταση του εαυτού μας και πως οτιδήποτε μας ενοχλεί είναι, στην πραγματικότητα σε κάποιο βαθμό, κάτι που εμείς δημιουργούμε, όσο κι αν φαίνεται διαφορετικό ή μακριά από μας. Τίποτε εκεί έξω δεν είναι ξέχωρο από μας. Όλα είναι αντανάκλαση της δικής μας ύπαρξης.
Έχοντας διαλύσει την τάση μας να απορρίπτουμε, μπορούμε να κατευθύνουμε την ενέργειά μας προς τη διόρθωση και θεραπεία αυτού που μας φαίνεται δυσαρμονικό. Αυτό γίνεται με το να πάρουμε την ευθύνη του, αγαπώντας το όπως είναι, αγαπώντας τον εαυτό μας όπως είναι, απελευθερώνοντας το από την ανάγκη μας να παραμείνει όπως είναι και ευχαριστώντας το θείο που απαλλάσσει εμάς (ίσως και τους άλλους) από οτιδήποτε μπορεί να συμβάλει σ’ αυτή τη δυσαρμονία.
Επηρεάζουμε τους άλλους με τις σκέψεις μας
Χρειάζεται επίσης να λάβουμε υπόψη ότι οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις μας έχουν μια ισχυρή επίδραση στο περιβάλλον μας, συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων, γεγονότων και φυσικών αντικειμένων και μηχανημάτων. Οι σκέψεις μας και τα λόγια μας είναι δονήσεις ή φορτισμένες με πληροφορία ενέργειες που επιδρούν και επηρεάζουν τους άλλους και τη ζωή.
Θέλουμε πραγματικά οι υποκειμενικές αντιλήψεις και τα συναισθήματά μας, που ελέγχονται τόσο από τους παιδικούς προγραμματισμούς, τους φόβους, την ενοχή και τις ψευδαισθήσεις μας, να επηρεάζουν τους ανθρώπους γύρω μας; Είναι ντροπή να ενοχλούμε το νου του άλλου με τις υποκειμενικές αντιλήψεις μας, συνήθως επειδή θέλουμε προσοχή ή επαλήθευση της αξίας μας. Σε παρόμοιες περιπτώσεις βλάπτουμε όχι μόνο εκείνους για τους οποίους μιλάμε, αλλά επίσης εκείνους με τους οποίους μοιραζόμαστε τις υποκειμενικές αρνητικές αντιλήψεις μας.
Οι τρεις κανόνες του Σωκράτη
Ο Σωκράτης, ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος, πρότεινε πριν να μοιραστούμε οποιαδήποτε πληροφορία με κάποιον να ελέγχουμε πρώτα αν ικανοποιεί τρεις όρους.
Ότι γνωρίζουμε πως είναι απόλυτα αλήθεια (ότι το έχουμε επαληθεύσει με τις δικές μας αισθήσεις – πράγμα που συχνά δεν συμβαίνει).
Ότι μπορούμε να το πούμε με αγάπη.
Ότι θα ωφελήσει με κάποιο τρόπο τον άλλον.
Αν ακολουθήσουμε αυτή τη συμβουλή, θα μιλάμε πολύ λιγότερο από τώρα. Όταν οι άλλοι πέφτουν στην παγίδα της κριτικής ή του κουτσομπολιού για τρίτους, μοιραστείτε μαζί τους ότι δεν νιώθετε άνετα να μιλάτε για άλλους που δεν είναι παρόντες, επειδή δεν θα θέλατε κάποιος να κάνει το ίδιο για σας.
Αφήνοντας το εγώ
Δεν είμαστε ούτε το εγώ ούτε ο νους. Είμαστε οικουμενική συνειδητότητα που εκφράζεται μέσα απ’ αυτά. Το εγώ μας είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο προς την επαφή μας με τον ανώτερο εαυτό μας και την πηγή όλης της δημιουργίας και επομένως προς την ικανότητά μας να πραγματοποιούμε. Είναι δύσκολο να είμαστε ευτυχισμένοι όταν είμαστε κλεισμένοι μέσα στο εγώ μας, επειδή είναι ένα πολύ ανασφαλές ον, χωρίς δικές του εσωτερικές διεξόδους.
Επίμονα κοιτάζει προς τα έξω για να βρει ασφάλεια, αξία και ευτυχία. Για να απελευθερωθούμε σταδιακά από το εγώ, μπορούμε να το παρατηρούμε και να επιλέξουμε να απέχουμε από πολλές δραστηριότητές του όπως:
- Κριτική, απόρριψη, επίκριση και κατηγορία.
- Διαφωνία για να αποδείξουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο και οι άλλοι άδικο.
- Αίσθηση προσβολής ή και απόρριψης.
- Σύγκριση με τους άλλους.
- Φόβο και άγχος.
- Αίσθηση ενοχής.
- Να ζούμε στο παρελθόν.
- Να ζούμε στο μέλλον.
- Θυμό για τους άλλους.
- Προσκόλληση σε εξωτερικές πηγές αξίας, ασφάλειας, αγάπης, νοήματος κλπ.
Αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του εγώ. Θα παρατηρήσετε φυσικά ότι έχουμε περιγράψει το 99,9% των ανθρώπων, επειδή βασικά όλοι ελεγχόμαστε από το εγώ μας. Η ελευθερία μας να είμαστε ευτυχισμένοι, ήρεμοι, δυναμικά δημιουργικοί και γεμάτοι αγάπη βρίσκεται στην παρακολούθηση του εγώ σαν παρατηρητές, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν είμαστε αυτό και σταδιακά αφήνοντας το να εξασθενήσει με την αποφυγή των αναφερόμενων πιο πάνω δραστηριοτήτων.
Ποιοι είμαστε για να κρίνουμε;
Μήπως εμείς δεν έχουμε κάνει λάθη; Μήπως εμείς δεν έχουμε ελαττώματα; Μήπως εμείς δεν έχουμε αδυναμίες; Είμαστε τέλειοι; Είμαστε απόλυτα ελεύθεροι από τις ιδιότητες που κρίνουμε ή απορρίπτουμε στους άλλους; Εγώ σίγουρα δεν μπορώ να απαντήσω «ναι» σε κάποια από τις παραπάνω ερωτήσεις κι έτσι δεν μπορώ να κρίνω κανέναν άλλο.
Αν μας ενδιαφέρει αληθινά που κάποιοι ή κάποια κατάσταση δεν είναι καλά, δεν είναι αρμονικοί, τότε, αντί να τους κρίνουμε, μπορούμε να τους βάλουμε στην προσευχή μας και να τους οραματιζόμαστε γεμάτους με ένα εσωτερικό φως που τους συνδέει με την αρμονία, την αλήθεια, τη σοφία και την καθοδήγηση μέσα τους. Άσκηση 33 – Κάντε έναν κατάλογο των ατόμων, συμπεριφορών και καταστάσεων που έχετε την τάση να κριτικάρετε, απορρίπτετε, κατηγορείτε ή να αισθάνεστε και να μιλάτε αρνητικά.
Αναλύστε τις πεποιθήσεις που σας κάνουν να φέρεστε έτσι. Απαντήστε στις ακόλουθες ερωτήσεις σε σχέση με αυτό: Ποιο είναι το κίνητρό σας; Τι θέλετε να πετύχετε με το να σκέφτεστε ή να μιλάτε μ’ αυτόν τον τρόπο; Τι θα χάνατε αν δεν φερόσασταν έτσι; Αυτό που μοιράζεστε με τους άλλους ικανοποιεί τις τρεις συνθήκες του Σωκράτη, (να είστε απόλυτα ειλικρινείς – εσείς οι ίδιοι θα το επαληθεύσετε -), να μπορείτε να το μοιράζεστε με αγάπη και ότι θα ωφελήσει κάποιον;
(Το παραπάνω κείμενο είναι απο το βιβλίο του Ρόμπερτ Νάτζεμι "25 Τρόποι να Δημιουργήστε την Ιδανική Ζωη Σας").
-------------------
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου