Αν δεν ξέρεις τι θέλεις, είσαι φυσιολογικός. Του Άρη Νότη

Για πολλούς ανθρώπους, το να απαντήσουν στην απλή ερώτηση «τι θέλεις;» δεν είναι καθόλου απλό. Είναι τρομακτικό. Είναι χαώδες... 

«Θέσε στόχους, σκέψου θετικά, κάνε το πρώτο βήμα!» 

Φράσεις που κυκλοφορούν άφθονα σε σεμινάρια και βιβλία προσωπικής ανάπτυξης. 

Σαν μαγικές συνταγές που υπόσχονται επιτυχία, κατεύθυνση, νόημα. 

Όμως, για πολλούς ανθρώπους, το να απαντήσουν στην απλή ερώτηση «τι θέλεις;» δεν είναι καθόλου απλό. 

Είναι τρομακτικό. Είναι χαώδες. Είναι σαν να κοιτάς μέσα σου και να μη βλέπεις τίποτα.

Το Βάρος του Να Ξέρεις Τι Θες

Όταν ο καθορισμός στόχων γίνεται βουνό

Στα περισσότερα προγράμματα αυτοβελτίωσης, ακούγεται σχεδόν σαν εντολή: «Βάλε στόχους.»

Σαν να πρόκειται για την πρώτη και αυτονόητη πράξη κάθε ανθρώπου που θέλει να «βελτιωθεί». 

Όμως η ψυχή δεν λειτουργεί με λίστες. Δεν είναι πίνακας δεδομένων.

Γιατί το να θέσεις στόχους σημαίνει πρώτα να αγγίξεις εσένα.

Και αυτό δεν είναι καθόλου απλό.

Πολλοί φοβούνται την εσωτερική εξερεύνηση, γιατί ξέρουν – ή διαισθάνονται – ότι εκεί μέσα καραδοκούν ερωτήματα χωρίς απαντήσεις, αλήθειες που πονάνε, ανάγκες που καταπνίγηκαν από νωρίς. 

Για κάποιους, η σιωπή του «δεν ξέρω τι θέλω» είναι άμυνα. Για άλλους, είναι σύμπτωμα μιας ζωής που ποτέ δεν τους επέτρεψε να ρωτήσουν τον εαυτό τους.

Ο Θόρυβος του Κόσμου

Και μετά έρχεται το άλλο φίδι: ο θόρυβος.

Οι προσδοκίες των άλλων. Οι επιρροές των κοινωνικών δικτύων. Η φωνή του μπαμπά, η γνώμη της παρέας, η ιστορία επιτυχίας ενός άλλου. 

Και τότε, αντί να ψάξεις μέσα, αρχίζεις να υιοθετείς στόχους απ’ έξω:

• Θέλω προαγωγή – γιατί όλοι θέλουν.

• Θέλω να γίνω διασημότητα του διαδικτύου – γιατί έτσι μετράται πια η επιτυχία.

• Θέλω να παντρευτώ – γιατί «ήρθε η ώρα».

Μοιάζουν με στόχους. Αλλά δεν είναι. Είναι  προσκλήσεις για να χωρέσεις σε κουτιά άλλων.  Να παίξεις σκηνές σε έργα που δεν σε αντιπροσωπεύουν.

Η Αυτογνωσία Πριν την Αυτοβελτίωση

Η αυτογνωσία προηγείται της αυτοβελτίωσης.

Δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις με λίστα στόχων. 

Χρειάζεται να ξεκινήσεις με σιωπή, με παρατήρηση, με ειλικρίνεια. 

Να επιτρέψεις στον εαυτό σου να μη ξέρει. Να τον ρωτήσεις χωρίς να απαιτείς άμεση απάντηση.

Κι όταν έρθει αυτή η απάντηση, θα την νιώσεις. 

Δεν θα είναι καλογυαλισμένη, ούτε εντυπωσιακή. Δεν θα μοιάζει με φράση-κλισέ από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Θα είναι πιο ήσυχη, πιο αυθεντική. Θα είναι ένα «θέλω» που δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει. 

Μια επιθυμία που μοιάζει περισσότερο με ανάσα παρά με φιλοδοξία.

Η Δύναμη του Ασαφούς Θέλω

Μπορεί το πρώτο σου «θέλω» να μην είναι σαφές. Ίσως να είναι κάτι αόριστο, σαν:

• «Θέλω να μην πονάω τόσο.»

• «Θέλω να νιώθω ελεύθερος.»

• «Θέλω να ξυπνάω και να μην βαρυγκομώ.»

Αυτά είναι ίσως τα πιο τίμια "θέλω". Δεν είναι μεγάλα, αλλά είναι βαθιά. Και πολλές φορές, αποτελούν τον μόνο πραγματικό χάρτη που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε.

Μαθαίνοντας να Θέλεις

Το να μάθεις τι θέλεις είναι σαν να μαθαίνεις ξανά μια γλώσσα που κάποτε ήξερες και ξέχασες. 

Θέλει τρυφερότητα. Υπομονή. Επανεκπαίδευση. Να σταματήσεις να μιλάς για λίγο, και να ακούσεις. Όχι τους άλλους – εσένα.

Ίσως τελικά το «πες μου τι θέλεις» να μην είναι ερώτηση που απαντάς.

Ίσως να είναι μια ερώτηση που μαθαίνεις να ζεις μαζί της.

Εσείς τι πιστεύετε για αυτό; Γράψτε μας στα σχόλια.

---

Ο Άρης Νότης είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΕΞΙΑ. Με εξειδίκευση στην υπνοθεραπεία και τον νευρογλωσσικό προγραμματισμό, προσεγγίζει θέματα προσωπικής ανάπτυξης, ενώ παράλληλα παρουσιάζει συνεντεύξεις και ποικίλη ύλη που εμπνέει και ενημερώνει. Για συνεντεύξεις, συνεργασία ή σχόλια: arionasorama@gmail.com